Celý ten systém cenových soustav je o tom, že projektant (resp. rozpočtář v rámci přípravy projektové dokumentace) v těchto standardizovaných položkách popíše prováděné práce, pro jejich ocenění použije ceny z cenové soustavy, takže na konci projektu vypadne rozpočtová (odhadovaná) cena za stavbu.
Realizační firma do své nabídky potom naceňuje tyto poměrně jednoduché a standardizované položky, rozpočtář realizační firmy nemusí jet na místo obhlížet "jak náročný terén pro výkop to je" (náročnost je vyjádřena v těch položkách) a zároveň se díky tomu dají srovnat nabídky jednotlivých realizačních firem (nemůže jedna firma tvrdit že jsou dražší proto, že se jim zdál ten terén horší než druhé firmě).
Zároveň je tak poměrně přesně dáno, co firma vlastně nacenila a tudíž co má udělat - pokud se při realizaci přijde na to, že je tam místo horniny tř. 2 rostlá skála, upozorní realizační firma že toto nesedí s projektem a může si vyúčtovat vícepráce...
V jiném vlákně se např. řešila cena za svařování a tam je zřejmé, že k tomu každý přistupuje jinak a většina lidí to naceňuje tak nějak podle citu (kolik toho je a v jakém místě)... přitom by se ta práce dala rozložit do těch standardizovaných položek. V RTS je např. něco jako osazení ODF, příprava kabelu, první svar za 350, každý další svar za 120, což vlastně celkem dobře vyjadřuje prováděné práce.